განქორიწნების შემდგომ ოჯახური დავებისას  ხშირი პრობლემაა მცირეწლოვან ბავშვის საცხოვრებელი ადგილის განსაზღვრა.ამასთან დაკავშირებით სასამართლო პრაქტიკა მდგომაროებს შემდეგში; 10 წლამდა ბავშვები მეტწილად  დედასთან რჩებიან რადგან დედები როგორც წესი მეტ ყურადღებას აქცევენ შვილებს,ხოლო თუ  ბავშვის ნახვის უფლებას არ აძლევს  დედა ბავშის მამას,  ბავშვის მამამ სასამართლოში უნდა შეიტანოს სარჩელი და მოითხოვოს, თავის შვილის ნახვის და   წამოყვანის დღეების განსაზღვრა.  სასამართლო მეურვეობის და მზრუნველობის ორგანოს ჩართავს ზემოხსენებულ საქმეში და მისი წარმომადგენლის დასკვნის საფუძველზე წყვიტავს ბავშვის ინტერესების შესაბამისად რა უმჯობესია ბავშვისათის. მშობლელს შვილთან დაკავშირებით წარმომადგენლბით უფლებამოსილების შეზღუდვა ხდება თუ მშობელი ქრონიკული ალკოჰოლიკია ან ქრონიკული ნარკომანი,ასეთ შემთხვევაში სასამარტლოგადაწყვეტილებით მშობლის უფლებამოსილება ეზღუდება მეორე მშობელს.